امروز به مطلب جالبی از John Loadsman در مورد سرقت ادبی برخوردم که ترجمه اونو براتون می گذارم.
این مطلب در مورد Patch Writing است که یکی از روش های مورد استفاده افرادی است که بومی زبان انگلیسی نیستند و به نوعی سرقت ادبی محسوب می شود:
نویسندگانی که می خواهند نوشته های علمی خود را به یک زبان غیر بومی آماده کنند، معمولاً از روش "نوشتن وصله ای" یا "Patch Writing" استفاده می کنند. این روش شامل استفاده از لغات و جملات گرفته شده از کار دیگران به همراه جملات و داده های نویسنده است. این نوع سرقت یکی از متداول ترین شیوه ها است و بار کاری زیادی را برای ویرایشگران مجلات به همراه دارد. پیشنهادی که در این مقاله ارائه شده است این است که برای جلوگیری از شرمندگی و یا حتی متهم شدن به سرقت ادبی بهتر است نویسندگان به زبان بومی خود مقاله را بنویسند و از یک مترجم حرفه ای برای ترجمه متن استفاده کنند. برای اطمینان خاطر بیشتر هم نویسنده می تواند متن ترجمه شده را بوسیله ابزارهای "online plagiarism detection tools" مورد بررسی قرار دهد.
البته در جایی دیگر هم خواندم که تشخیص این نوع سرقت معمولا دشوار نیست. چرا که ویرایشگران مجلات حرفه ای براحتی می توانند تغییرات فاحش سبک نگارش را در طول مقاله تشخیص دهند و این تغییر ناشی از همین نوشن وصله ای است.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
